Logboek Maastricht

Volg online het Fashion After Flood onderzoek van Yamuna Forzani, Anouk van Klaveren, Christa van der Meer, Vera de Pont en Anouk van de Sande, en krijg inzage in hun ervaringen, uitdagingen, verrijkingen en essentiële leermomenten.

Vragen in overvloed

Kan mode een rol spelen als cultuurdrager? Wat zijn de verhalen achter de kleding en spullen die iemand meedraagt?

Hoe zit het met het menselijke aspect in de context van massamigratie?

Hoe gaat de ‘ontvanger’, de lokale bevolking, om met de opvang van nieuwe inwoners? 

#5 Deep Dive: Field Trip Maastricht

7 & 8 september 2019

De mode-ontwerpers duiken samen met team-begeleider Tim Prins en mede-initiatiefnemer Taskforce Fashion Branko Popovic (FASHIONCLASH) de diepte in. Tijdens een op maat gemaakte, tweedaagse expeditie - waarbij het persoonlijke aspect van ontmoetingen centraal wordt gesteld - gaan ze de rol van water in Maastricht/Limburg in het algemeen en biodiversiteit in het bijzonder onderzoeken. Daarnaast wordt de capaciteit van mode als mogelijke cultuur- en identiteitsdrager alsook de verschillende perspectieven en dynamiek tussen migrant en inwoner in de context van massamigratie onder de loep genomen. Aanvullend wordt besproken welke objecten iedereen tijdens hun ‘vlucht’ naar Maastricht heeft meegenomen en waarom.

Het programma wordt mede mogelijk gemaakt door o.a. de Gemeente Maastricht, Waterschap Limburg, Toneelacademie Maastricht, The Masters, Maastricht Underground, wetenschapper & beleidsmaker Weike Medendorp (Waterschap Limburg), student master journalistiek Weike van Koolwijk en theatermaker Joost Horward (Toneelacademie Maastricht).

#6 Chapters

Wandel online mee met mode-ontwerpers Anouk van Klaveren, Christa van der Meer, Anouk van de Sande, Vera de Pont en Yamuna Forzani terwijl ze zich bewegen tussen het kleine (persoonlijke) en het grote (wereldlijke) verhaal in Maastricht. Volg het groeiende bewustzijn over de keuzes die ze tot nu hebben gemaakt en zullen moeten gaan maken tijdens het Fashion After Flood proces. Met de kracht van water als het inhoudelijk verbindende element en de ontmoetingen en gesprekken met Tim Prins, Branko Popovic, Joost Horward, Weike Medendorp, Weike van Koolwijk, Han Zittema en Take Twee als verrijking.

Onderstaand tref je nog aanvullende reflecties van de ontwerpers.

“De herinnering ontstaat pas na het impulsieve en intuïtieve meenemen ervan.”

“Hoe bewust gaan we met onze garderobe en andere spullen om en wat is hun waarde in een noodsituatie?”

“Het is misschien wel het enige wat je zeker kan weten; dat we er niet alleen voor staan.”

“Door mijn foto's en films in een externe harde schijf te 'verpakken' kan ik veel geschiedenis meenemen zonder gewicht toe te voegen.”

Monoloog #1
Anouk van Klaveren

In mijn tas: een slaapzakpak, een knuffel, een Mariabeeldje waarvan ik niet weet hoe ik eraan kom, een ezels beeldje met konijnenbont, een stuiverketting, een magic towel, een naakt poppetje, consumptiebonnen, foto’s en touw. 

Het daadwerkelijk inpakken van waardevolle spullen had meer impact op me dan ik dacht. Ik had verwacht dat in het nadenken erover ik dezelfde ervaring zou hebben, maar juist door het fysiek te maken kreeg deze opdracht lading. Ik heb opvallend veel sentimentele spullen meegenomen, en wist al van mezelf dat ik een hoarder ben. Toch had ik ergens verwacht dat iedereen vergelijkbare spullen mee zou nemen. Het was bijzonder om elkaar intiemste bezit op de tafel, met nog geen oppervlakte van 2 m², samengevat te zien. De spullen die ik meegenomen had, waren over het algemeen onzinnig voor anderen en hadden nauwelijks ruilwaarde. Ook werd ik me ervan bewust dat ik herinnering heel actief aan het vormgeven was, bijvoorbeeld door te besluiten dat een consumptiebon mij eraan herinnert dat geld maar een papiertje is. De herinnering ontstaat pas na het impulsieve en intuïtieve meenemen ervan.

Monoloog #2
Anouk van de Sande

Ik zou graag verder onderzoek willen doen naar persoonlijkheden aan de hand van het 'noodpakket'. Wat zou jij meenemen als je zou moeten vluchten voor het water? Aan de hand van de gekozen emotionele en rationele spullen wil ik patronen vinden en dit groeperen en visualiseren. Ik was erg verrast naar de verandering van waardes. Zo ontdekte ik dat 90% van mijn kleding mijn identiteit is, maar totaal niet praktisch. Welke waarden hebben kledingstukken en hoe kan ik dit verhogen? Hoe bewust gaan we met onze garderobe en andere spullen om en wat is hun waarde in een noodsituatie?
Hoe bereiden we ons voor op deze noodsituatie?

Monoloog #3
Christa van der Meer

In mijn tas: een regenjas, wereldstekker, zakmes, plastic varkentje, paspoort, zonnebril, gebruikt overhemd van mijn vriend, ondergoed, zeep, tandenborstel, tandpasta, portemonnee met geld en pasfoto’s, telefoon, oplader, powerbank en dagboek.

Tot nu toe had ik de overtuiging mijn lot in eigen handen te hebben, maar het weekend wees me erop dat je autonomie vrij makkelijk overstemt kan worden door iets groters. Zelfs terwijl ik mijn tas inpakte, had ik het idee dat ik kon controleren hoe je je leven gaat leiden. “Dit regenpak gaat me helpen droog te blijven, dit zakmes helpt me om conservenblikken te openen en eten te snijden, deze extra bril zorgt dat ik zal kunnen blijven zien”. Maar ik zag over het hoofd dat de natuur veel groter en gewetenlozer is, en dat je je op zo’n moment mee moet laten voeren in een onverwachte richting, omdat je mogelijkheden misschien minimaal zullen zijn. Een regenjas helpt niet tegen een overstroming, een zakmes niet tegen lege supermarkten en je hebt niks aan een bril als je ziek wordt. Het was fijn om Tim te horen praten over zijn ingepakte tas en zijn ideeën erbij. Hij dacht na over de mensen die je onderweg ontmoet en wat je voor elkaar kunt betekenen. Het is misschien wel het enige wat je zeker kan weten; dat we er niet alleen voor staan.

Monoloog #4
Vera de Pont

In mijn tas: een laptop, Iphone en externe harde schijf (die mijn werk bevat, evenals persoonlijke foto's en films van mijn reizen en familie en vrienden) incl. waterdichte beschermingshoezen, een alarmfluit met kompas, kookpot en gaspot, multitool (met mes), mijn bril en extra lenzen, touw, pleisters, paracetamol, rennies, waterfilter, thermodeken, energierepen en gedroogd voedsel (noodles), en kleding; meestal polyester (eerste laag op het lichaam, droogt snel en absorbeert zweet) en wol (isoleert zeer goed). Ik heb katoen zoveel mogelijk proberen te vermijden, aangezien dat minder goed isoleert en langzamer droogt.

Ik was niet verrast over mijn zeer praktische aanpak voor het inpakken van mijn tas. Een jaar reizen alsmede mijn tijd in IJsland hebben me geleerd zo min mogelijk gewicht te dragen en ervoor te zorgen dat niks nat wordt. Een kilogram is niet zo zwaar als je het een half uur moet dragen, maar voelt als vijf kilogram als je het de hele dag moet dragen. Ik was wel verrast over het ontbreken van fysieke items met emotionele waarde, zeker in vergelijking met de rest van het team. Echter, door mijn foto's en films in een externe harde schijf te 'verpakken' kan ik veel geschiedenis meenemen zonder gewicht toe te voegen. Als ik me kan voorbereiden op een plotselinge vloed, zou ik er ook voor zorgen dat ik mijn hele 'leven' in de Cloud upload, zodat ik het overal kan openen. Wat ik achteraf mis, is een pak dat erg sterk (weerbestendig) en waterdicht is, en tegelijkertijd licht van gewicht is. Ik zou daarnaast ook een veiligheidsvest en een fel gekleurd licht inpakken.

Ik vond ons bezoek aan de ENCI groeve erg interessant, omdat de locatie zowel cultureel als praktisch waardevol is. Omdat het ooit een oceaan was, kun je hier letterlijk de geschiedenis zien; donkere lijnen in de rots tonen mogelijke ijstijden en het verstrijken van de tijd. Daarnaast is de kalksteen uit de groeve gebruikt om huizen in de omgeving te bouwen. Tevens staat de uitspraak van Weike me bij dat “de ontmoeting van twee verschillende natuurgebieden (bijvoorbeeld water en land) een uitstekende voedingsbodem is voor biodiversiteit.” Aangezien Maastricht een kuststad zou worden, zou het een belangrijke rol kunnen spelen bij het behoud van de biodiversiteit en een uitstekend onderzoeks- en ontwikkelingsgebied voor biotextiel en materialen worden.