Vreemd & Vertrouwd
Het 2300-toekomstscenario met de stijgende zeespiegel laat mij nog meer nadenken over mijn eigen identiteit. De eerste gedachte die in mij opkomt, mocht ik vanwege de overstroming moeten emigreren, is: ‘Ik kan altijd nog naar Marokko. Wat ik me tegelijkertijd afvraag is of mijn ouders dat ook zouden willen. Voor mij is Marokko wat de maan is voor wetenschappers, die speculeren over de mogelijkheid om op de maan te leven, wanneer de aarde onbewoonbaar wordt; een onbekende plek vol van onontdekte mogelijkheden. Maar, voor mijn ouders en met hun vele andere migranten, betekent Marokko of een ander land van herkomst iets heel anders. Voor hen is het land van herkomst zowel vreemd als vertrouwd.
- Almamoun Benmira
Testing the Waters
Mijn ouders zijn migranten. Wat bedoeld was als huwelijksreis, eindigde in een permanent verblijf in Nederland. Als kind was ik me er al van bewust dat het leven van mijn ouders vol beproevingen en uitdagingen zat. Van de een op de andere dag werden ze genoodzaakt een nieuwe taal te leren en zich te verhouden tot andere en nieuwe gewoonten, gebruiken en manieren van zijn. Dat was niet alleen een uitdaging voor hen samen, maar ook voor de opvoeding van mij en mijn broer. Omdat ik in Nederland naar school ging, werd wat voor mijn ouders soms vreemd was voor mij vertrouwd. En wat voor hen vertrouwd was, werd voor mij soms vreemd. Dat was niet altijd gemakkelijk, noch voor mijn ouders, noch voor mij. Wat ik mij nog steeds afvraag en misschien nooit helemaal zou kunnen weten, is wat zij ervoeren om in een vreemd land helemaal opnieuw te beginnen.