+ Lidewij van Twillert
Mode is identiteit. Wat neem je mee van je identiteit als je misschien moet vluchten en wat is onderhevig aan flexibiliteit?
Het moment van daadwerkelijk vluchten is moeilijk te bepalen. Niemand wil de plek waar hij/zij woont en aan hecht achter zich laten. Er moet dus heel wat gebeuren wil je echt op de vlucht slaan. Vaak is er een aanloop naar dit moment en tot die tijd verkeer je natuurlijk in grote onzekerheid: ben ik nog wel veilig en zo nee, waar ga ik dan heen?
De zeespiegel stijgt. We zijn al decennia lang in staat onszelf te beschermen tegen het water. Sterker nog, het is vanzelfsprekend geworden dat we droge voeten hebben. Maar blijven we in de toekomst ook droge voeten houden? Wat beslist de overheid over bepaalde gebieden? Zal het gebied waar jij in woont nog beschermd worden door dijken en gemalen of wordt het teruggegeven aan het water? Gaat dit geleidelijk of is er een watersnoodramp voor nodig? Wacht je dit af of verhuis je alvast?
Als we moeten vluchten, wat nemen we dan mee van onze identiteit? Ons eeuwenlange gevecht tegen het water en de kennis die we daarmee vergaard hebben, zal hoe dan ook van pas komen. Of we nu vluchten of niet.
De vechtlust tegen het water zit in ons DNA.
Nederland staat over de hele wereld bekend om onze technische kennis wat betreft waterbeheer. Als er heftige regenbuien en/of wind aan komt, staan alle waterschappen op scherp. Ze moeten samenwerken om het water op een gelijkmatige manier weg te werken zonder dat een van de gebieden droog komt te staan en het ander overstroomt. Er spelen belangen mee van burgers, boeren, natuurmonumenten, scheepvaart etc.. Wat een simpele oplossing lijkt kan zo tot een oneindig complexe beslissing leiden.
De complexiteit van het waterbeleid alsmede onze vechtlust tegen het water en de technische kennis die wij hierover hebben als deel van onze identiteit fascineerde mij.
Dit inspireerde mij tot de basis van mijn bijdrage aan ons ‘werkstuk’. Naar aanleiding van de lezing die hydroloog Rob Tijsen gaf heb ik gezocht naar formules en grafieken met betrekking tot ons waterbeheer. Van Rob kreeg ik een handleiding over software van Deltares, de nummer 1 in waterbeheer. Deze heb ik doorgescand op zoek naar interessante formules en grafieken. Dit zette mij aan verder te zoeken naar specifieke voorbeelden voor de regio Nederland en Amsterdam. Via een google zoekopdracht “stromingskaart Nederland” stuitte ik vervolgens op een grafiek van het Boezemgemaal in Gouda welke water pompt in het Noordzeekanaal dat uitmondt in het IJ. Vervolgens heb ik Rob gevraagd of hij grafieken had die meer betrekking hebben op Amsterdam en stuurde hij mij een grafiek over de waterstanden van de Amsterdamse grachten.
Met deze twee grafieken ben ik aan de slag gegaan voor het ontwerp van een bralette.
Amsterdammers zijn afhankelijk van meerdere waterschappen en zijn in verhouding tot de rest van Nederland erg kwetsbaar bij extreme weersomstandigheden. Een zware regenbui rond 14 september 2017 heeft bij alle waterschappen geleid tot overuren. De gemalen draaiden flink en het water in de Amsterdamse grachten stond hoog. Het fundament van mijn ontwerp zijn een grafiek van de hoeveelheid water die door het boezemgemaal wordt weggepompt naar het Noordzeekanaal (indirect naar het IJ) en een grafiek van het waterpeil in de Amsterdamse grachten. De grafieken heb ik uitvergroot en op het patroon van de cups geprojecteerd. Vervolgens zijn de grafieken in samenwerking met Thijs van Buuren (Tegendraads) geborduurd op tule.
Het driedelig pak krijgt een extra laag doordat de bralette is verwerkt in het gilet. De bralette symboliseert daardoor de gelaagdheid en complexiteit van ons waterbeleid en -beheer.
Op de ene cup is de grafiek van het boezemgemaal te vinden en op de andere cup wordt de grafiek van de waterstanden in de Amsterdamse grachten weergegeven. Ik heb dit bewust gedaan om zo de verschillende belangen te visualiseren die op stedelijk en waterschap niveau spelen.
Download Wetransfer file opname overdracht van Lidewij aan Almamoun >>
